Obecny zamek w Rzeszowie zbudowany w 1906 roku na wzór rozebranego wcześniej zamku Lubomirskich w czasie dwudziestolecia międzywojennego pełnił głównie funkcję sądu oraz więzienia. Na początku okupacji niemieckiej, w październiku utworzono tu niemiecki zakład karny (Deutsche Strafanstalt). Przez jego cele przeszło kilkanaście tysięcy osób, w tym wielu Żydów. Więźniowie byli zatrudnieni w warsztatach, wykonując prace drukarskie, krawieckie, szewskie oraz roboty budowlane. Warunki bytowe były bardzo ciężkie, w calach przeznaczonych dla 400 osób zamykano nawet do 600 osób. Z tego powodu często dochodziło do zachorowań, między innymi na tyfus, czerwonkę czy świerzb. Wyroki wydawał niemiecki sąd Sondergericht, szacuje się, że w wyniku wykonanych egzekucji, śmierć poniosło około 1100 więźniów. Rozstrzeliwano ich w podziemiach Zamku oraz na jego dziedzińcu i pod murami, w rzeszowskiej cegielni, w Lubzinie, Charzewicach i Pustkowie. Niemiecki zakład karny istniał do lata 1944.